Azərbaycanda zərb çalğı alətlərinin kökləri çox-çox qədimlərə, ibtidai yaşayış dövrlərə gedib çıxır. Bu dövrlərdə insanlar müəyyən vasitələrlə ritmlər yaratmışlar.

Belə vasitələrdən biri ayaqdöymə zərb üsulu idi ki, bu zaman qazılmış quyunun üzərinə quru ağac döşəyər, üstünü müxtəlif heyvan dəriləri ilə örtərək onu ayaqla döyəcləməklə çeşidli ritmlər alarlarmış. İlk zərb alətləri, çox güman ki, belə yaranmışdır. indi də zorxana oyunlarından birinin adı "Ayaqdöymə" adlanır. Hazırda musiqi sənətimizin inkişafında başlıca rol oynayan bir çox zərb alətlərindən geniş istifadə edilir.

Bu alətlər, əsasən, 3 növə ayrılır.

1.Membranlı (təbil, kos, qoşa nağara, nağara, dümbək),
2. İdiofonlu (laqquti, şazşaz, zınqırovlar, qumrovlar),
3. İdio-membraqnlı (qaval, dəf) zərb alətləri.